sonu, hep nokta!
n
o
k
t
a
sevdiğim şiirin de sonu /aynı. tanıdık bir dokunuş. sayfaya konulan bir 'an'.. aklına kaçsa hapşırtacak bir 'im'.. zerrenin z'si
çok uzaklardan gelip yine gitmenin, büsbütün kaybolup kendine görünmenin
alışmanın / vazgeçmenin. ansızın susmanın / kavganın sonu
kalemin ucunun sayfadan intikamı /nokta
oysa
bitmeyenlerin , vazgeçmenin
gece yastıkta bulunup sabah unutulan cümlelerin. avluyu çocuklukla elele boydan boya koşmanın
aynalara gülüp hayâllenmenin. vapur düdüklerinde uyanıp sabah sabah martı olmanın
sonu
yok
işte bazı şeylerin de sonu yok
başlangıcı gibi
üç nokta
23.Mart.2009 / eda d.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder